Monday, June 29, 2009

Utos ng hari (Unang Bahagi)

Manong, masarap din naman pala ang sex kahit dala lang ito ng mahigpit na pangangailangan. Tulad ng ikukumpisal ko sa ‘yo ngayon.

Bago i-dismiss ni Sir Roland Zarea ang Natural Science class namin, pagalit na sinabihan niya ‘ko na puntahan ko siya sa faculty room niya mga bandang 4PM.
“Lagot,” ang nasabi ko na lang sa sarili ko. Bagsak kasi ako sa first exam, second, third exam at malabo nang mahabol ko pa ‘to sa final exam na ibibigay niya next week. Sa totoo lang, ‘di ko p’wedeng ibagsak ang subject ko kay Sir Roland dahil sigurado akong malilintekan ako sa tatay ko na kumakayod bilang taxi driver. Alam ko na hirap na hirap na sila ng nanay ko sa pagpapaaral sa akin. Saka isa pa, ano na lang ang sasabihin ng boyfriend ko na cum laude standing sa college niya sa school namin.

Pero hindi rin naman ako masisisi ng tatay, nanay, at boyfriend ko dahil sa simula pa lang, alam kong hindi para sa akin ang pag-aral. Mas gusto ko ang magtrabaho na lang para makatulong din sa pamilya ko kahit papano. Dati akong promo girl sa mga pa-events ng yosi at beer. Malaki rin ang kinikita ko r’un bukod pa sa marami akong napupuntahang mga gimmicks. Pinatigil na lang ako ng mga magulang ko nang ‘di na ‘ko nakakapasok sa klase dahil laging puyat. Nagselos din ang BF ko nang makita niya ako na gustong halikan ng isang customer sa isang bar kung saan ginanap ang pa-event ng Marlboro. Hindi ko naman gustong magpahalik kahit cute pa ‘yung guy. Kasalanan ko ba kung ma-attract siya sa ‘kin? Kaya para maayos ang gusot sa pagitan naming dalawa ng BF ko, niyaya ko na lang siya sa isang motel sa Pasig at buong magdamag kaming nag-sex.

Hindi naman sa pagmamayabang pero marami ang nagsasabi na kamukha ko raw si Diana Zubiri at kahubog ko rin ang katawan nito pati na ang malulusog nitong breasts na maraming beses nang dinede ng BF ko sa madidilim na bahagi ng campus, mga classrooms na walang tao, library, at parking lot. Maraming beses na rin kaming nag-quickie sa campus. As in all the way. “Mr. Quickie” nga ang pabirong tawag ko sa kanya ‘pag inaabot siya ng libog kahit ‘di pa man lumulubog ang araw. (Itutuloy)

No comments:

Post a Comment